Gleymdist Skipti hf. ?

Þetta er mjög áhugaverð grein í Tíund.

Þar er birt tafla sem sýnir heildareignir, eigið fé og viðskiptavild nokkurra félaga og er reglan að viðskiptavildin er u.þ.b. sú sama eða hærri en eigið fé fyrirtækisins.

Mér finnst þó eitt fyrirtæki vanta í upptalninguna.

Þetta er fyrirtækið Skipti hf., fyrirtækið sem við þekktum áður sem Síminn hf. Skipti varð til þegar tekinn var einn snúningur á almenningin og ríkinu til þess að komast hjá því að uppfylla ákvæði í kaupsamningi um að skrá fyrirtækið á markað.

Það var gert en áður hafði stærstur hluti hlutafjár eigenda Símans verið fluttur inní Skipti.  Smá hluti settur á markað en um leið gert yfirtökutilboð af stærsta hluthafanum, Skipti hf., og fyrirtækið síðan afskráð. Snilld.

Heildareignir Skipta skv. árshlutareikning 30.6.2007 voru 92.364.863. Þar af var viðskiptavild 62.975.939.- en eigið fé félagsins var 32.107.825.-

M.ö.o, 2/3 eigna félagsins voru viðskiptavild og hún var næstum tvöfalt hærri en eigið fé þess.

Þetta myndi gera Skipti langgrófasta dæmið um þetta af þeim félögum sem birt eru í töflunni í Tíund. 

Fyrirtæki þrifust á blekkingum

Fyrirsláttur ?

Ég verð að viðurkenna að ég skil þetta ekki. Maður fær á tilfinninguna að íslenska ríkið vilji ekki fara í mál við það breska. En af hverju? Eru þeir vissir um að tapa? Eru þeir hræddir um að eitthvað komi ljós við réttarhöld sem betra er að fari lágt? Samskipti? Aðgerðir? Aðgerðaleysi? Einhverjar upplýsingar um viðskiptahætti íslendinga sem íslensk stjórnvöld hafa kosið að líta framhjá en bresk stjórnvöld hafa upplýsingar um og standast ekki skoðun?

Hvað er málið eiginlega?

En ef íslensk stjórnvöld telja sig ekki hafa aðild að málinu þá er það bara fyrirsláttur.

Ef bara hluthafar geta farið í mál þá má benda á Lífeyrissjóð starfsmanna ríkisins. Hann átti án efa hlut í bönkunum. Íslenska ríkið gæti farið í mál fyrir hönd lífeyrissjóðsins eða lífeyrissjóðurinn beint með aðstoð ríkisins. Íslenska ríkið (skattgreiðendur) bera bakábyrgð á skuldbindingum lífeyrissjóðsins og því ákaflega mikilvægt að endurheimta sem mest af þessu fé.

Ef það eru kröfuhafar á bankana þá má benda á Seðlabankann. Hann lánaði fé til bankana með veðum í bréfum sem nú eru verðlaus. Getur ríkið fyrir hönd Seðlabankans ekki farið í mál við breska ríkið eða Seðlabankinn beint ? Lífeyrissjóðurinn átti án efa einnig skuldabréf gefin út af bönkunum og gæti komið hér að.

Eru einhver lög sem banna aðild þessara stofnana að dómsmálum? Alþjóðlegir samningar?

Mér finnst allavega næg tækifæri fyrir ríkið að pota sér að í svona dómsmáli ef áhugi væri á því. Afhverju virðist sá áhugi ekki vera fyrir hendi?

Íslenska ríkið á ekki aðild

Leikur að tölum og Google

Skv. Hagstofunni voru framleidd 13.000 tonn af kartöflum á Íslandi árið 2007.

Skv. þessari síðu má gera ráð fyrir ca. 23 tonna uppskeru af kartöflum af hverjum hektara við mikla áburðargjöf.

Útfrá þessu má reikna að u.þ.b. 565 hektara af landi þurfti til þess að framleiða allar þessar kartöflur.

Skv. þessari síðu er söluverð kartaflna ca. 100 kr. per kíló. Það ef því auðvelt reikningsdæmi að sjá að framleiðsluverðmæti kartaflna per hektara er kr. 2.300.884.-

Skv. þessari síðu er söluverð áls í dag u.þ.b. 1500 dollarar per tonn. Framleiðslugeta Reyðaráls er 360.000 tonn á ári skv. þessari síðu. Tonnið er því að leggja sig á einhver 175.500 kr mv. Seðlabankagengi dollars í dag, 117 ISK per dollar.

Nú....Hálslón er 57 ferkílómetrar þegar það er í fullri stærð. Í hverjum ferkílómeter eru 100 hektarar. Lónið er því 5700 hektarar eða nánast 10 sinnum stærra en allir kartöflugarðar landsmanna.

Og vopnaður þessum tölum reiknast mér til að framleiðsluverðmæti áls per hektara er kr. 11.084.210.-

Skv. þessari er næstum 5 sinnum hagkvæmara að framleiða ál á hverjum hektara lands en kartöflur. Svo geta menn deilt endalaust um umhverfisleg áhrif kartölfuræktunar á Íslandi vs. álframleiðslu á Íslandi vs. það að láta bara útlendingum eftir hvorutveggja.

Og þó svona samanburður sé skemmtilegur er hann merkingarlaus. Ég læt ykkur eftir að hugsa útí afhverju. Hann er hinsvegar ekkert vitlausari en margt sem ég hef lesið frá andstæðingum álvera og virkjana.

Hver er jólasveinninn núna ?

Össur fær kartöflu frá Stekkjastaur

Verið að bjarga Jóni Ásgeir

Það er engu logið uppá Jón Ásgeir. Það er einsog hann sjái inní framtíðina drengurinn.

Hann leggst í smá kennitöluleik. Reddar sér 1,5 milljörðum. Skiptir 365 uppí fallít hluta og fjölmiðlahluta. Kaupir fjömiðlahlutann og situr uppi með hann einn því aðrir hluthafar hafi ekki sama aðgang að lausum lánsaur.

Og einsog hendi væri veifað eru uppi hugmyndir um að draga RÚV nánast útaf auglýsingamarkaði sem getur ekki annað en aukið tekjur fjölmiðlafyrirtækisins hans Jóns Ásgeirs stórlega.

Og allt þetta er síðan fjármagnað með því að hækka nefskattinn á Íslendinga og mun sú hækkun því með óbeinum hætti renna lóðbeint í vasa Jóns Ásgeirs.

Þetta er algjört bjútí.....

Lífeyrisskuldbindingar RÚV burt?

Enn og aftur af séreignarsjóðunum

Ég hef áður bloggað um þá hugmynd að opna fyrir séreignarsjóðina fyrir fólk sem vegna atvinnumissis er nú í tímabundnum greiðsluerfiðleikum. Ég skrifaði bréf um málið til félagsmálaráðherra og fjármálaráðherra en það má sjá hér.

Ég fékk eftirfarandi svar frá aðstoðarmanni félagsmálaráðherra og kann ég honum þakkir fyrir:

Sæll Magnús.

Félags- og tryggingamálaráðherra þakkar þér fyrir erindið og hefur falið mér að hafa það til hliðsjónar í þeirri skoðun sem nú fer fram á vettvangi stjórnarráðsins á þeim leiðum sem best gætu nýst til að verja heimilin í landinu í efnahagsþrengingum þjóðarinnar. Séreignasparnaðurinn er eitt af þeim atriðum sem þar er til skoðunar.

Bestu kveðjur,

-----------------------------------------------------------------
Hrannar Björn Arnarsson

Ekkert svar barst frá fjármálaráðherra.

Greinilegt er að þessi mál hafa eitthvað verið í umræðunni því það er enginn skortur á viðbrögðum frá þeim aðilum sem telja sig vera í forsvari fyrir launafólk í landinu, svokölluðum verkalýðseigendum.

Hérna má sjá blogg mitt um viðbrögð tveggja þeirra sem kom fram í þættinum Hrafnaþing á sjónvarpsstöðinni INN.

Nú hefur framkvæmdastjóri lífeyrissjóðsins Stafir, Ólafur Sigurðsson, tjáð sig um þetta mál eins og heyra mátti í morgunfréttum RÚV þann 8. desember.

Hann varar sterklega við þessum hugmyndum, einsog við mátti búast.

Röksemdirnar sem hann ber fram eru þær að þetta myndi hvort sem er ekki breyta miklu fyrir þær fjölskyldur sem eru í mestum erfiðleikum. Hann tiltekur sérstaklega ungar fjölskyldur. Þær skulda mest en eiga jafnframt minnst í séreignarsjóðnum.

Hann reyndar tekur það fram að hann viti ekki hversu mörgum þetta gæti hjálpað eða hvernig.

Ég spyr á móti. Hvernig væri þá að sleppa því að mynda sér skoðun á málinu fyrr en búið er að gera athugun á því hvort og hvernig þessi hugmynd geti hjálpað einhverjum ? Hvaða hvatir liggja á bakvið það að koma fram og tjá skoðanir sínar án þess að gera einhverja lágmarks athugun á  t.d. aldursdreifingu þeirra sem eiga inneignir í sjóðnum með samanburði á aldursdreifingu þeirra sem núna eru skráðir atvinnulausir ?

Um rök hans er hinsvegar það að segja að ungt fólk sem dregur á séreignarsparnaðinn sinn á jafnframt besta möguleika á því að endurheimta hann síðar þegar betur árar.

Fyrir ungt fólk að lenda í gjaldþroti hefur hinsvegar langvarandi og  alvarlegar afleiðingar í för með sér. Eigið fé sem tapast við það að missa húseign á uppboð er margfalt það sem  hugsanlega þyrfti að taka úr séreignarsjóð til þess að standa í skilum. Ein milljón úr séreignarsjóði gæti bjargað 5 milljónum eða meira í eign í húsnæði.

Og hverjir eru það sem tapa mest ef hérna verður fjöldagjaldþrot og hundruðir eða þúsundir fasteigna lenda undir hamrinum ? Það eru þeir veðhafar sem koma á eftir Íbúðarlánasjóði og bönkunum í veðröðinni. Og hverjir eru það ? Það eru samtryggingarlífeyrissjóðirnir sem lána til húsnæðiskaupa. Og hvaða afleiðingar hefur það í för með sér í framtíðinni ? Lífeyrisgreiðslur skerðast !

Og þegar öllu er á botninn hvolft er ekki verið að ræða annað en að gefa fólk val. Hver og einn getur skoðað útfrá eigin forsendum hvaða leið er best fyrir viðkomandi.

Það er ekki hlutverk þessara manna að koma í veg fyrir þetta heldur að koma fram með uppbyggjandi hugmyndir að því hvernig best er að standa að þessu !!

Ingibjörg Sólrún og fordómarnir

Um daginn réði Ingibjörg Sólrún unga vinkonu sína og samverkamann til margra ára sem sendiherra.

Aðspurð um hvort það væri réttlætanlegt að ganga framhjá starfsmönnum utanríkisráðuneytisins með þessum hætti þá svaraði hún því til að það væri sitt mat og ráðuneytisstjórans að meðalaldur starfsmanna ráðuneytisins væri fullhár og því vildi hún yngja upp með þessum hætti.

Þetta rifjaði upp fyrir mig kafla úr bókinni Freakonomics. Þar er í einum stað fjallað um dulda fordóma og hvernig þeir koma fram ómeðvitað hjá fólki. Rannsókn var gerð á þættinum Weakest Link sem margir kannast kannski við af BBC.

Þetta er spurningaþáttur með útsláttarfyrirkomulagi.  Leikið er í umferðum og í lok hverrar umferðar kjósa keppendur einn út. Keppt er um peningapott og bætist í hann með hverri rétt svaraðri spurningu. Því má gera ráð fyrir að keppendur kjósi út þann sem fæstum spurningum svarar rétt því hann er ekki að bæta í peningapottinn. Í seinni umferðunum snýst þetta við.  Þá fara keppendur að kjósa út sterka keppendur til þess að koma í veg fyrir að mæta þeim í lokaumferðinni þegar tveir keppendur keppa um peningapottinn.

Eða þetta væri það sem búast mætti við ef keppendur kjósa rökrétt og láta ekki fordóma hafa áhrif á val sitt. Ef fólk kýs á grundvelli fordóma sinna þá kýs það út sterka keppendur í fyrri umferðum en veika í seinni umferðum.

Gerð var könnun á þessu og þúsundir umferða skoðaðar.  Það kom í ljós að ekki bar á fordómum í garð svartra né kvenna.  Þ.e. þessir hópar voru ekki kosnir út í meira mæli en búast mætti við mv. hvernig þeim gekk að svara spurningum. Þetta þótti vera gott dæmi um hversu langt réttindabarátta svartra og kvenréttindabarátta hafði náð í Bandaríkjunum.

Hinsvegar voru tveir hópar þar sem greinilegir fordómar komu fram.

Þetta voru eldra fólk og fólk af Suður-Amerískum uppruna. Eldra fólk var kosið í burt bæði í fyrri og seinni umferðum. Góðir eldri keppendur voru kosnir í burt í fyrri umferðum vegna þess að fólki fannst það vera slæmir keppendur en veikir eldri keppendur voru kosnir út í seinni umferðum einfaldlega vegna þess að aðrir keppendur vildu ekki hafa þá með. Fólk af Suður-Amerískum uppruna var kosið í burt í fyrri umferðum af sömu ástæðu og eldra fólk en var ekki kosið í burt í seinni umferðum vegna þess að öðrum keppendum fannst það vera lélegri keppendur en þeir voru í raun og veru.

Ingibjörg Sólrún er að kjósa út eldra starfsfólk utanríkisráðuneytisins á grundvelli fordóma sinna. Ég veit ekki til þess að innan utanríkisráðuneytisins hafi farið fram eitthvert aldursbundið hæfnismat. Það er hinsvegar gott dæmi um hversu langt kvenréttindabarátta hefur náð á Íslandi að enginn æmtir eða skræmtir yfir þessum dálkadrætti fólks á grundvelli aldurs.  Þetta virðist bara vera allt í lagi.

Hvað kemur þetta Árna dýralækni við eða hæfni hans sem bankastjóra ? Ekkert....ég fæ bara fleiri heimsóknir svona

Árni versti bankamaðurinn?

Afhverju platar Glitnir okkur svona ?

Ég get ekki betur séð en að þessi fullyrðing Glitnis manna stenst ekki.  Að neðan er samanburður á samsetningu peningamarkaðssjóðs Glitnis 31.12.2007 og 30.6.2008.  Einsog sjá má  hefur hlutur ,,Baugsfyrirtækjanna" Glitnis, FL og Baugs aukist úr 27,1% uppí 46,4%.  Þessi fyrirtæki eru orðin næstum helmingur sjóðsins þann 30.6.2008.

Það væri auðvitað gaman að vita hver samsetning var t.d. 30.9.2008.  Glitnir hefur ekki birt þær upplýsingar.

Heiti félags	31.12.2007	30.6.2008
Straumur - Burðarás Fjárfestingabanki hf	1,4%	20,0%
Glitnir banki hf	9,4%	19,1%
Atorka Group hf	2,6%	3,2%
FL Group hf	11,4%	16,6%
Baugur Group hf	6,3%	10,7%
Exista hf	5,3%	4,4%
Afleiðusamningar	0,0%	-0,2%
Önnur skuldabréf og innlán	63,6%	26,3%
	100%	100,0%

Það er fleiri sem vekur athygli.  Þessi mikla auking hjá Straumi.  Voru einhverjir skiptidílar í gangi við eigendur Landsbankans ?  Við kaupum hjá ykkur ef þið kaupið hjá okkur.

Það minnkar alveg gríðarlega í öðrum skuldabréfum og innlánum.  Afhverju ? Var allt selt sem á annað borð var hægt að selja en bara ,,ruslið" varð eftir ?

Afhverju er þetta nánast eingöngu í einum iðnaði ?  Fjármálafyrirtæki eða eignarhaldsfélög sem eiga að meirihluta í fjármálafyrirtækjum.  Er þetta eðlileg áhættudreifing ?

Segja fullyrðingar ekki eiga við Glitni sjóði

Er kapitalisminn dauður ?

Það hefur soldið borið á því í umræðunni að undanförnu að þessar hamfarir á fjármálamörkuðum sem nú ganga yfir séu fjörbrot kapitalismans.

Ég get hinsvegar ekki betur séð að nú séu allir orðnir kapitalistar.

Kapitalisminn er mjög einföld hugmynd. Hann gengur útá séreign. Að sjálfsaflafé er manns eigin eign til þess að gera við sem maður vill. Kaupa hús, bíl, setja á bankareikning eða kaupa hlutabréf. Það sem keypt er fyrir sjálfsaflaféð er líka þín eign. Þú getur selt það, verndað og viðhaldið eða eyðilagt.  Hvað sem manni hentar á annað borð.

Kapitalisminn er andstæðan við kommúnisma.  Kommúnismi gengur útá sameign. Íbúðin sem þú býrð í er eign samfélagsins og þú leigir hana bara. Að eiga hlutabréf er bannað.  Þú þarft leyfi til að kaupa bíl og leyfi til að selja hann aftur.

Fólk sem núna krefst svara um hvað varð af peningamarkaðssjóðseign sinni er að stunda kapitalisma.  Það finnst, réttilega, að eignaréttur þess hafi verið fyrir borð borinn og finnst stjórnvöld hafa brugðist.

Sama má segja um fólk sem krefst hamla á verðtryggingu.  Það sér lán sín hækka stjórnlaust á sama tíma og verð á eignum lækkar og þar með hreina eign sína skerðast.  Eignir sem þú hefur til ráðstöfunar er að skerðast. Þessar kröfur eru kapitalismi.

Þeir sem krefjast afsagnar ráðherra, seðlabankastjóra og forstjóra fjármálaeftirlitsins er líka að stunda kapitalisma. Þeir vita sem er að eitt meginhlutverk stjórnvalda er verndun eignaréttinda almennings. Þeir sem hafa brugðist í því hlutverki eiga auðvitað víkja.

Og þess vegna er margir orðnir kapitalistar í dag.  Líka Vinstri-Grænir.  Ég segi velkomin í hópinn !

Meira um séreignarsjóðina

Ég hef áður minnst á þá hugmynd að opna fyrir séreignarsjóðina fyrir það fólk sem komið er í greiðsluerfiðleika, fyrst og fremst svo það geti staðið í skilum með húsnæðisgreiðslur. 

Ég er nú að horfa á Hrafnaþing þar sem eru að spjalla við Ingva Hrafn þeir Arnar Sigmundsson og Hrafn Magnússon frá Landssambandi Lífeyrissjóða.

Þeir finna þessu allt til foráttu. Fólk myndi bara eyða þessu í vitleysu, greiða upp yfirdrátt osfrv. Þeir vilja koma að vinnu undirbúningshóps sem er að vinna að lagabreytingu til þess að hafa þarna áhrif á.

Þeir hafa hinsvegar fullt af hugmyndum að því hvernig þeir eru best til þess fallnir að ráðstafa þessum peningum.

Þeir vilja t.d. geta fjárfest í óskráðum félögum.  Þeir vilja geta sett peninga í áhættufjárfestingasjóði. Þeir vilja lána til virkjanagerðar. Þeir vilja rýmka heimildir fólks á þeirra aldri (yfir 60) til þess að taka sína peninga út í einni greiðslu.

Þeir eiginlega vilja gera hvað sem er....annað en að gera fólkinu sem raunverulega á þessa peninga kleyft að nýta sér þá.

Einnig kom það fram að þeir hafa tapað um 200 milljörðum króna af þessu fé á þessu ári.

Er ekki allt í lagi með þessa menn ? 

Furðulegur fréttaflutningur

Ég verð að segja að ég, verandi fréttafíkill, er að verða æ meira undrandi á fréttum og fréttaleysi, og fréttamati fjölmiðla. Þar dreg ég engan fjölmiðil undan.

Afhverju sér mbl.is enga ástæðu til þess að fjalla það að Jón Ásgeir hafnar alfarið aðkomu að þessu félagi, Stím  ?

Afhverju sér mbl.is hinsvegar ástæðu til þess að vekja athygli á skoðunum Björns Bjarnasonar á þessu máli með þeim hætti að endurorða og birta pistil sem hann birtir á heimasíðu sinni ?

Og afhverju dettur engum fréttamanni í hug, sem á annaðborð nær í Jón Ásgeir, að spyrja hann þeirrar einföldu spurningar, í ljósi þess að hann átti engan þátt í þessum Stím málum, hvaða augum hann líti á þessa 20 milljarða lánveitingu ? Fyrirtækið er nýstofnað, það er ekkert eigið fé, engar frekari tryggingar og allir bankar að hætta lánveitingum til hlutabréfakaupa á þessum tíma. Hann hefur mikilla hagsmuna að gæta sem stærsti hluthafinn og það eru einmitt svona óábyrgar lánveitingar sem að lokum leiddu til lausafjárþurrðar og falli bankans. Hann hlýtur að vera alveg brjálaður útí Lárus.

Björn: Fjölmiðlar marklausir við núverandi aðstæður